Yetiştirme Ortamının Temel Özellikleri 02/04/2024

Yetiştirme ortamları, sera bitkilerinin yetiştirilmesinde en yaygın kullanılan malzemelerden biridir. Yetiştiriciler için bir çok farklı formulasyonu mevcut olduğundan, kullanılacak en iyi karışımın hangisi olduğunu seçmek zor olabilir.

Bileşimi, işlevleri ve kullanım amacını anlamak seçim sürecini kolaylaştırabilir.

Yetiştirme ortamının işlevleri nelerdir?

Suyu tutmak için bir rezervuar , besin tutma ve değişim sistemi , bitki kök sistemi için gaz alışverişi için bir bölge ve bitki kökleri için bir sabitleme alanı sağlarlar

.

Yetiştirme ortamının bu fiziksel özellikleri, kullanılan bileşenler ve bunların bir araya getirilme oranları tarafından belirlenir. Unutulmaması gereken önemli olan, ortaya çıkan fiziksel özelliklerin bileşenlerin toplamına eşit olmadığıdır.

Öncelikle yetiştirme ortamının formüle edilmesinde kullanılan bileşenlere bakalım, ardından yetiştirme ortamının özelliklerine ve son olarak da biyolojik katkı maddelerini inceleyelim.

YETİŞTİRME ORTAMI BİLEŞENLERİ

Yetiştirme ortamı bileşenleri organik veya inorganiktir .

Organik bileşenler arasında, bunlarla sınırlı olmamak üzere, turba yosunu, ağaç kabuğu, hindistan cevizi lifi, pirinç kabuğu, ağaç kabuğu vb. yer alır.

İnorganik bileşenler arasında, ancak bunlarla sınırlı olmamak üzere, perlit, pomza, vermikülit, kum, hidrojel vb. bulunur.

Bu bileşenler yüzeylerinde su tutarken, diğerleri yüzeylerinde ve yapıları içinde su tutarken, perlit gibi diğerleri ise çok az su tutar. Belirli bir bileşen türünün, kaynağına ve nasıl işlendiğine bağlı olarak su tutma kapasitesi ve fiziksel yapısı açısından farklılık gösterebileceğini unutmayın.

Örneğin ağaç kabuğu, nasıl işlendiğine, yaşlandırıldığına, kompostlaştırıldığına ve elendiğine bağlı olarak kaynağı ve yapısı açısından büyük farklılıklar gösterebilir.

Bu aynı zamanda TORF için de geçerlidir. Açık kahverengi, lifli turba yosunu gözenekli bir yapıya sahiptir ve ağırlığının 16 katı kadar su tutabilmektedir. Ancak aynı torf ince parçacıklar halinde işlenirse su tutma kapasitesi azalabilir ve hava gözenekliliği önemli ölçüde azalabilir.

Kendi yetiştirme ortamınızı harmanlıyorsanız, kaliteli ve öngörülebilir bir yetiştirme ortamı üretmek için kaynak malzemelerinizin tutarlı olması gerekir. Ürettiğiniz yetiştirme ortamı karışımının her partide aynı olduğundan emin olmak için kullandığınız bileşenlerin yapısını, kimyasal ve fiziksel özelliklerini bilmek önemlidir.

Yetiştirme Ortamının Fiziksel Özellikleri

Yetiştirme ortamının fiziksel karakterizasyonu için bir dizi laboratuvar testi mevcut olsa da, en bilinen üç ölçüm kütle yoğunluğu (ağırlık), su tutma kapasitesi ve hava gözenekliliğidir.

Su tutma kapasitesi, doymuş bir bitkinin süzülmesine izin verildikten sonra tuttuğu suyun hacimsel yüzdesidir.

Hava gözenekliliği, doymuş bir yetiştirme ortamının drenajına izin verildikten sonra havanın kapladığı gözenek alanı hacminin bir ölçümüdür.

Çoğunluk Sphagnum torf bazından yapıldığından ve daha yüksek su tutma kapasitesine sahip olduğundan, torf bazlı yetiştirme ortamları çoğunlukla düşük kütle yoğunluğuna sahiptir.

Kabuk bazlı ortamlar, yüksek drenaj ve kap stabilitesi gerektiğinde uygun olan ağır ürünlerdir.

Her iki ürün türü de tipik olarak hacimce %10 – 18 aralığında iyi bir hava gözenekliliğine sahiptir; bu, çoğu yetiştirme ortamı için iyi bir aralıktır.

Yetiştirme Ortamının Kimyasal Özellikleri

Yetiştirme ortamı için iki önemli ölçüm pH ve EC'dir (Elektrik İletkenliği).

pH, bir maddenin veya çözeltinin ne kadar asidik veya bazik olduğunun belirlenmesidir. EC okuması, toprak suyunun elektrik akımı taşıma yeteneğini ölçer ve mahsullerin alabileceği besin miktarının bir göstergesidir.

Genel amaçlı yetiştirme ortamları için ideal pH aralığı 5,2 – 6,2 arasındadır ve ıslandığında 5,8 hedefi vardır. (Islanma, paketlenmiş yetiştirme ortamına su eklendikten sonraki pH ölçümüdür)

Genel amaçlı yetiştirme ortamı için arzu edilen EC değeri 1,0-2,0 mmhos/cm arasındadır.

Tohum çimlenmesi ve çeliklerin köklenmesi için istenen pH aralığı 5,0 – 6,0 arasında biraz daha düşük olacak ve hedef ıslatma 5,6 olacaktır. Bu pH aralığı biraz daha düşüktür, çünkü kullanım sırasında minimum gübre uygulamalarından ve sulama suyunun alkalinitesi sürekli buğulanmadan dolayı yükselme eğiliminde olabilir.

Çimlenme ve çoğalma yetiştirme ortamı için arzu edilen EC 0,5 - 1,1 mmhos/cm arasındadır.  

Çoğu ticari yetiştirme ortamının pH'ı kalsitik veya dolomitik kireçtaşı ile ayarlanır ve bitkilerin ekimden sonra alışmasına yardımcı olmak için dengeli bir başlangıç ​​gübresi içerir.

Genellikle yeni bitki yaprakları çıkmaya başladıktan ve yeni kökler geliştikten sonra gübrelemeye başlanması tavsiye edilir.

Gübre miktarı ve uygulama sıklığı ürün çeşidine, gelişme aşamasına, kap büyüklüğüne ve sade su uygulama sıklığına göre değişecektir.

Büyütme ortamının formüle edilmesinde kullanılan bazı bileşenlerin hindistan cevizi lifi gibi mineral tuzları içerebileceğini unutmayın.

Tuz seviyelerini ve potansiyel olarak yüksek besin maddelerini (yani: potasyum, klorür, sodyum) azaltmak için hindistan cevizi lifinin kullanımdan önce iyice yıkanması önerilir. Aynı şey ağaç kabuğu için de geçerlidir, çünkü yaşlanma ve kompostlama istenmeyen unsurları açığa çıkarabilir.

Emin olmak için pH, EC ve bireysel besin seviyelerini kontrol etmek için laboratuvar testlerinin yapılması önerilir.

ÜRÜNÜNÜZ BEREKETLİ ,KAZANCINUZ BOL, HAYATINIZ ,HEP YEŞİL OLSUN.

UFUK GÜLLÜ

BOTANİST & DOĞA BİLİMCİ & YAZAR